20 kwietnia 1920 r.
– w Bismarkhucie (Hajdukach) powstał klub sportowy Ruch (po plebiscycie Ruch Hajduki Wielkie, dziś Ruch Chorzów); założycielem klubu był Teofil Paczyński; nazwę klubu wymyślił Edward Superniok (nazwa miała symbolizować ruch narodowowyzwoleńczy)
lipiec 1920 r.
– prezesem Klubu Sportowego Ruch został Teofil Paczyński
10 maja 1920 r.
– w pierwszym meczu KS Ruch pokonał na Wełnowcu tamtejszego "Orła" 3:1
sierpień 1920 r.
– podczas walk o hutę Bismarcka i dworzec kolejowy zginęło 6 hajduczan: Józef Szlauer, Piotr Szymała, Jan Wilk, Teodor Nowak i Florian Simon oraz jeden hajduczanin po stronie niemieckiej
październik 1920 r.
- dzięki polskim radnym w zarządzie gminy otrzymano pozwolenie rozgrywania dwóch meczów w miesiącu na boisku BBC na Kalinie
- podczas meczu towarzyskiego z warszawską "Polonią" dochodzi do manifestacji patriotycznej mieszkańców Hajduk
1920 r.
- Huta Bismarcka stała się własnością Friedricha Ficka, niemieckiego przemysłowca, głównego akcjonariusza Katowikciej Spółki Akcyjnej
– założono ogródki działkowe - dziś im. Stefana Batorego
- powstała pierwsza hajducka drużyna harcerska, której założycielami byli Wincety Rudek i Jerzy Szeithauer;
- założono Koło Polskiego Związków Pracowników Przemysłowych, Biurowych i Handlowych
20 marca 1921 r.
– w plebiscycie na terenie Hajduk głos za Polską oddało 4654 mieszkańców, za Niemcami - 8341.
2 na 3 maja 1921 r.
– robotnicy huty Bismarcka utworzyli dwie komapnie powstańcze, które zajęły część budynków huty i odcięły połączenia z Katowic
- w obronie hajduckiego dworca zginłą młody bramkarz KS Ruch, Wiktor Brol, a w obronie ratusza pięciu innych hajduczan
15 maja 1921 r.
– kompanie hajduckie wyruszyły na odcinek forntu Kędzierzyn-Zdzieszowice, w walkach o Kędzierzyn zginęło 12 hajduczan a 30 dostało się do niemieckiej niewoli
1920 - 1922 r.
– nazwę gminy używano dwujęzycznie: Bismarckhütte Oberschlesien / Bismarkhuta Górny Śląsk
- wybudowano zespół patronackich budynków mieszkalnych
tzw. Kolonia Hutnicza
- przebudowa gospodarki energetycznej w Hucie Bismarcka
19 czerwca 1922 r.
- zmiana oficjalnej, urzędowej nazwy gminy z niemieckiej Bismarckhütte na obowiązującą do dziś polską Hajduki Wielkie, dokonana przez Sejm Śląski. Kolejność członów w nazwie w okresie międzywojennym była zmienna, bowiem zamiennie używano form Hajduki Wielkie oraz Wielkie Hajduki
26 czerwca 1922 r.
- do Hajduk wkroczył 75 pułk piechoty i policja polska
11 września 1922 r.
- strajk w Hucie Bismarcka (na ul. Szpitalnej zginęło dwóch robotników - bracia: Hiacynt i Jerzy Piontek, a 6 innych odniosło ciężkie rany, dwóch znich Konrad Respondek i Hneryk Hetwer zmarli w szpitalu)
- zwolniono cała załogę huty uczestniczącą w strajku
21 września 1922 r.
- w hucie wzniowiono produkcję pod naciskiem pierwszego wojewody śląskiego, Józefa Rymera
1922 r.
– zmieniono nazwę hotelu „Pod Żelaznym Dębem” na „Pod Żelaznym Kanclerzem”
- nadano polskie nazwy ulic
1923 r.
– w Zakładach Chemicznycy wybudowano dwie retorty destylacyjne do przerobu smoły
- zorganizowano prywatne kursy techniczne dla pracowników huty
1924 r.
– w Hucie Bismarka wstrzymano produkcję
i zlikwidowano wytwórnię rur zgrzewanych
- rozpoczęła działalność kuchnia dla bezdomnych zorganizowana przez ks. Józefa Czempiela
1925 r.
– uruchomienie w Zakładach Chemicznych instalacji do produkcji kwasu węglowego, nowe składy paku oraz nowy kocioł parowy
marcze 1926 r.
– pierwszym polskim naczelnikiem Wielkich Hajduk został katowiczanin, powstaniec, przeciwnik Wojciecha Korfantego, prezez Związku Powstańców Śląskich, Karol Grzesik
1926 r.
– w Zakładach Chemicznych zainstalowano kolejny kocioł parowy oraz turbogenerator prądu stałego o mocy 500 kW
1927 r.
– uruchomiono tokarnię kalibrów w walcowni rur Huty Bismark
- na terenie Wielkich Hajduk funkcjonowało 114 telefonów
- założono Spółnielnię Budowlaną Wielkie Hajduki
- w hucie powstała pierwsza w Polsce zakładowa służba bhp
od 1 stycznia 1928 r.
– Zakładem Chemicznym kieruje dr Walenty Stateczny
1928 r.
– oddano w hucie do eksploatacji zespoł Mannesmann III produkujacy rury bez szwu
1928-1929 r.
– prasownia huty zosała wyposażona w największy w polskim hutnictwie młot spadowy Eumuco
styczeń 1929 r.
– niemieccy urzędniczy Huty Bismarcka zawiązali organizację krytycznych wobec „Volksbundu” Niemców – „Deutscher Kultur- und Wirtschaftsbund für Polnisch–Schlesien”
27 lutego 1929 r.
– odbył się w Królewskiej Hucie zjazd delegatów z „Deutscher Kultur- und Wirtschaftsbund für Polnisch–Schlesien” z Wielkich Hajduk, Króelwskiej Huty i Rybnika
1929 r.
– założono ogródki działkowe im. ks. Damrota
- budowa tymczasowej oczyszczalni ścieków na Klimzowcu
- uruchomienie w hucie laboratirum metalograficznego
- zainstalowanie w hucie największego w Polsce młota spadowego EMUCO
- w hucie rozpoczęto realizować zamówienia radzieckie
- w Hajdukach Wielkich funkcjonowało 134 warsztatów rzemieślniczych oraz 20 restauracji i punktów gastronomicznych
- Hajduki Wielkie miały 28 125 mieszkańców, w tym 27 111 katolików, 861 ewangelików, 129 Żydów i 24 innych wyznań lub bez wyznania;
12 czerwca 1929 r.
– powołano nową spółkę Kattowitzer Aktiengeselschaft fur Bergbau Eisenhuttenbetrieb (Katowicka Spółka Akcyjna dla Górnictwa i Hutnictwa - Wspólnota Interesów Górniczo-Hutnicznych)
1930 r.
– w hucie uruchomiono oddział tzw. białej blach
(cienkiej blach stalowej pokrytej cuną)
– przebudowano linie tramwajowe na normalną szerokość do Królewskiej Huty i Łagiewnik
- ze stanowiska dyrektora pod presją Michała Grażyńskiego odsunięto Clausa Kallenborna
1929-1930 r.
– w hucie zainstalowany 4 nowe zespoły do walcowania blach cienkich na gorąco
5 sierpnia 1931 r.
– oddano do użytku wozownie na terenie nowej zajezdni tramwajowej
25 listopada 1931 r.
– oddano do użytku nową zajezdnię tramwajową przy obecnej ul. Inwalidzkiej 5
29 listopada 1933 r.
– powstała parafia św. Józefa na Zgodzie, do której przeszło ok. 3200-3400 wiernych z parafii WNMP
1931 - 1935 r.
– wybudowano szkołę przy ul. Farnej 5
1932 r.
– założono ogródki działkowe im. M. Kopernika
1932 r.
– Huta Bismarka jest głównym dostawcą rur bez szwu na potrzeby budowy gazociągu Roztoki-Tarnów
listopad 1933 r.
– z huty odchodzi dyrektor Robert Scherff
- zmieniono nazwę Huty na Huta Batory, a jej nowym dyrektorem zostaje płk inż. Jan Przybylski
1 lipca 1934 r.
– przystąpiono do budowy stadionu Klubu Sportowego "Ruch"
30 września 1934 r.
– z huty odchodzi dyrektor maszynowy Hermann Bosse
1935 r.
– dyrektorem huty zostaje inż. Lucjan Myciński
- huta odnotowuje stratę bilansową
29 września 1935 r.
– oddano do użytku stadion Klubu Sportowego „Ruch” Wielkie Hajduki (z wiodownią na 40 000 miejsc) i mecz piłkarski z najgroźniejszym rywalem "Wartą" (mecz zakończony remisem)
10 listopoda 1935 r.
– przy ul. Wolności (obecnej ul. Farnej) oddano do użytku jedną z najnowocześniejszych na ówczas szół w Polsce
1936 r.
– gruntowna przebudowa i reorganizacja stalowni martenowskiej i jakościowej
- ukończenie nowego ujęcia wody na Białej Przemszy do zaopatrzenia w wodę Wielkich Hajduk
1937 r.
– wzniesienie zadaszenia na trybuną stadionu KS „Ruch"
- dyrektorem huty zostaje inż. Jan Kanty Roehr i rozbudowa huty
29 listopada 1937 r.
– uchwała Rady Gmieny Wielkie Hajduki o przyłączeniu się do miasta Chorzów
14 czerwca 1938 r.
– poświęcenie kamienia węgielnego pod budowę nowej parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa
31 stycznia 1939 r.
– Sejm Śląski podją decyzję na mocy której większa część gminy Wielkie Hajduki miała wejść w skład miasta Chorzów jako dzielnica Chorzów Batory
1939 r.
– uruchomiono po raz pierwszy podczas meczu szwajcarski zegar „Omega"
- w Wielkich Hajdukach funkcjonowało zledwie 189 telefonów i jeden automat telefoniczny w Hotelu Śląskim
- wprowadzono na rynek łączniki "Batory" umożliwiające budowanie rusztowań z rur stalowych dziś zwanych rusztowaniami warszawskimi
- zmiana nazwy Huty Batory na Bismarckhutte
1 kwietnia 1939 r.
- Kolonia Dworcowa powróciła w granice Świętochłowic decyzją Sejmu Śląskiego razem z innymi terenami wyłączonymi z Wielkich Hajduk w zamian za tereny świętochłowickiego Szarlocińca, które przekazano miastu Chorzów